8 członków Stowarzyszenia Polskich Stroicieli Fortepianów uczestniczyło w trzydniowym szkoleniu w fabryce Blüthner w Lipsku. Szkolenie zostało zorganizowane z polskim oddziałem Blüthnera.
Tematem szkolenia było przygotowanie fortepianu Blüthner do eksploatacji, czyli kompletna regulacja mechanizmu fortepianowego stosowanego w fortepianach Blüthner oraz intonacja młotków w tych instrumentach.
Intonacja i regulacja Blüthnera
Po przyjeździe uczestnicy kursu zostali podzieleni na dwie grupy. Pierwsza zajmowała się intonacją fortepianów pod czujnym okiem Knuta Blüthnera, a regulację fortepianu pokazywał pracownik fabryki Niklas Enzenauer.
Każda z grup pracowała na swoim instrumencie. Oba instrumenty zostały wyregulowane i zintonowane. Na prośbę uczestników szkolenia, pokazano również sposób regulacji patentowego mechanizmu Blüthnera, w remontowanym instrumencie.
W trakcie pobytu zwiedzano również Muzeum Instrumentów Grassi z oryginałami instrumentów Cristoforiego, gdzie dzięki uprzejmości firmy Blüthner można było zapoznać się z kolekcją instrumentów w muzeum. Udało się odwiedzić również salon Blüthnera w Lipsku oraz Kościół św. Tomasza, w którym znajduje się symboliczny grób Jana Sebastiana Bacha oraz wystawa instrumentów na których grał zespół Jana Sebastiana Bacha.
Nauka zawodu w Niemczech
Członkowie Stowarzyszenia zapoznali się również z systemem szkolnictwa zawodowego w Niemczech, w kierunku nauki zawodu technika budowy fortepianów. Uczniem szkoły zawodowej w Ludwigsburgu można zostać w różnym wieku. W czasie nauki otrzymuje się wykształcenie techniczne (w przypadku matury) lub wykształcenie średnie zakończone – podobnie jak w Polsce egzaminem maturalnym.
Uczniem szkoły może zostać osoba wykonująca ten zawód w praktyce – także jako przyuczenie, np.: zatrudniona w fabryce instrumentów, firmach remontujących, restaurujących, lub u mistrza. To pracodawca ponosi koszty nauki w szkole. Uczeń otrzymuje niewielkie wynagrodzenie za swoją pracę, ale może starać się o dofinansowanie z landu, w którym mieszka i pracuje.W niemieckim systemie szkolnictwa zawodowego największy nacisk jest kładziony się na praktyczną naukę zawodu. Nauka w szkole jest połączona z pracą bądź praktyką w systemie: na każde pół roku nauki 3 miesiące są spędzone w szkole, pozostały czas jest to praktyka w firmie. Nauka w tym systemie trwa 2,5 roku. Naukę w Ludwisburgu mogą podjąć także cudzoziemcy w każdym wieku. Warunkiem jest zatrudnienie w niemieckiej firmie związanej z zawodem. Obcokrajowcy mogą starać się również o szereg dofinansowań ze strony państwa, landu, miasta, czy różnych urzędów działających w mieście. Po zakończeniu nauki można rozwiązać umowę z firmą i wrócić do kraju, zatrudnić się w innej firmie, bądź założyć własną. Uczeń jest związany z firmą jedynie na czas nauki zawodu.
W szkoleniu uczestniczyli członkowie Stowarzyszenia: Emil Bukowiecki, Krzysztof Bukowiecki, Andrzej Chabracki, Przemysław Chabracki, Tomasz Jachowicz, Maciej Musiał, Zbigniew Wajdzik oraz Mirosław Kuźniak.
Dziękujemy firmie Julius Blüthner Pianofortefabrik za zaproszenie naszych członków na szkolenie, przekazanie wiedzy i umiejętności, a kursantom gratulujemy udziału w pierwszym studyjnym szkoleniu w fabryce fortepianów Blüthner.
O Blüthnerze
Firma Julius Blüthner Pianofortefabrik została założona jesienią 1835 roku. Fortepiany Blüthnera słyną z patentu alikwotowego. Inspiracją dla tego wynalazku był układ strun podpatrzony w violi d’amore. Istotą nowego systemu było dodanie każdemu chórowi w dyszkancie dodatkowej czwartej struny. Nie wybrzmiewa ona bezpośrednio pod wpływem uderzenia młotka, lecz poprzez przejęcie drgań strun chóru, do którego jest przyporządkowana.
W 1910 roku Juliusa Blüthnera zastąpili jego trzej synowie. Robert Blüthner odpowiadał za sprawy handlowe, Bruno Blüthner po odbyciu praktyki u ojca zdobywał kolejne doświadczenia w fabryce Broadwooda w Anglii, a następnie wyjechał do USA do fabryki Chickering. Po powrocie poprowadził w rodzinnej fabryce dział produkcji. Max Blüthner był odpowiedzialny za rozwój fortepianu koncertowego. W czasie nalotu bombowego w 1943 roku fabryka została zniszczona, ale tuż po wojnie zaczęto odbudowę.
Człowiekiem, który przywrócił fabryce dawny blask był Ingbert Blüthner-Haessler. Odbudowa i działalność fabryki w czasach NRD była mocno utrudniona, ale jakość instrumentów pozwoliła fabryce eksportować fortepiany i pianina do wszystkich zakątków świata. Po upadku muru berlińskiego na dobre można było rozpocząć współpracę z zagranicą zakładając w USA i innych krajach własnych przedstawicielstw zajmujących się zbytem instrumentów.
W 1991 roku Knut Blüthner, podobnie jak wszyscy poprzednicy z rodziny Blüthnerów zdobył dyplom mistrzowski budowniczego fortepianów i pianin poznając wcześniej od podszewki sztukę ich konstruowania. Zdobywając umiejętności przeszedł on wszystkie etapy i działy w firmie prowadzonej przez ojca. Knut Blüthner prowadzi dziś biuro konstrukcyjne i jemu powierzone jest kierownictwo produkcji, kontroli i rozwoju technicznego w firmie. Cztery lata później do firmy wstąpił dr Christian Blüthner, który kieruje sprawami handlowymi przedsiębiorstwa.
W 1996 roku rozpoczęto prace budowlane nad nowymi budynkami fabryki w Störmthal – przedmieściu Lipska oddalonym od centrum o 20 minut jazdy samochodem. Rok później na sali ekspozycyjnej stanęły wszystkie modele fortepianów i pianin w różnych wersjach, a każdy z tych instrumentów można swobodnie testować i kupić.
