Urodził się 16 lutego 1885 roku w Essen w Niemczech, rodzicami byli Wilhelm i Anna1. Obywatel niemiecki, wyznania ewangelickiego.
Do Bydgoszczy przybył we wrześniu roku 1912. Po pierwszej wojnie światowej Bydgoszcz została włączona do Polski, a Wilii Jähne pozostał w tym mieście. Prowadził zakład fotograficzny przy Gdańskiej 19, by później zatrudnić się w fabryce fortepianów Bruno Sommerfelda jako przedstawiciel handlowy. Własną działalność rozpoczął na przełomie 1925/26 roku od składu fortepianów „Centrala Pianin” ul. Pomorska 10 (obecnie 15), tel. 17382. W roku 1928 mieszkał jako sublokator w kamienicy przy Chrobrego 173 (obecnie 22), gdzie również mieszkała Pani Kosznicka. Ogłoszenia o sprzedaży pianin Jähnego pojawiają się od sierpnia 19284 roku.
Końcem lat dwudziestych XX wieku gospodarka Polski zaczęła szybko się rozwijać. Był to najlepszy okres w międzywojniu. Wilii Jähne przeniósł swój lokal wystawowy na ulicę Gdańską 149, a fabrykę na ul. Kordeckiego 7-10, telefon 22255. Kapitał zakładowy w 1930 roku wynosił 60 tys. złotych.
Po zmianie numeracji w 1931 roku kamienica przy Gdańskiej 149 otrzymuje numer 42, a Kordeckiego 7-10 zamieniono na numer 3 i 5. Właściciel i Pani Kosznicka w tym czasie przeprowadzili się na Gdańską 34.
Światowy kryzys spowodował zapaść na rynku sprzedaży pianin i fabryka Jähnego przestała produkować pianina, dodatkowo urząd celny wytoczył firmie sprawę karno-skarbową na kwotę 23500 zł, dlatego właściciel 10 sierpnia 1932 roku powołał spółkę z o.o. razem z Ireną Kosznicką. Do spółki wniesiono udziały w kwocie 15 i 5 tysięcy złotych, jednak w gotówce tylko 5 tysięcy, a resztę jako wyposażenie fabryki, półfabrykaty i cztery gotowe pianina „W. Jähne” i „Heizmann”. Po uprawomocnieniu się spółki Irena Kosznicka dokonała cesji swoich udziałów na Florentynę Kunisch, pobierając od niej 5 tys. w gotówce, a Willi Jähne sprzedał swoje udziały Fryderykowi Jähne w Essen jako zwrot wcześniejszej pożyczki6. Willi Jähne na przełomie lat 1932/33 zamieszkał w lokalu przy ul. Królowej Jadwigi 19/1, a 2 maja 1933 roku odnotowano, że się wyprowadził do Niemiec. Prasa bydgoska opisywała sprawę Jähnego w dość sensacyjny sposób, obecnie trudno dociec jak było naprawdę. Komornicy w latach 1933-35 zlicytowali resztki majątku fabryki. Wykreślenia spółki z rejestru handlowego dokonano w marcu 1936 roku.
Od czasu do czasu pojawiają się pianina sygnowane nazwiskiem W.Jähne. Ich numeracja jest dość niespójna. Najwyższy, numer jaki spotkałem, to 5384 zapisany w akcie notarialnym o powołaniu spółki. Zwykle są to pianina o wysokości 130 cm z mechanizmem Continental i Lexow, o ładnym wyglądzie. Oczywiście, prawie stuletnie pianina, które przetrwało zawieruchę II wojny najczęściej nadają się do kapitalnego remontu, lecz w swoich czasach były to dobre instrumenty.
Przypisy:
- Archiwum Państwowe w Bydgoszczy, karta meldunkowa Willi Jähne.
- Książka adresowa miasta Bydgoszczy, 1926.
- Książka adresowa miasta Bydgoszczy, 1928.
- Dziennik Bydgoski, 1928, R.22, nr 190.
- Dziennik Bydgoski, 1929, R.23, nr 67.
- Archiwum Państwowe w Bydgoszczy. Zbiór pism w sprawie rej. [rejestrowej] firmy: Fabryka Fortepianów W. Jähne spółka z ogr. [ograniczoną] poręką w Bydgoszczy sygn. 1019.
Linki:
Opracował:
Janusz Starzyk
