Fortepian został zaprezentowany podczas prelekcji 10 listopada w ramach prelekcji „Małe i duże przełomy muzyczne i technologiczne„.
W trakcie pierwszej połowy XIX stulecia fortepian przeszedł szereg (r)ewolucyjnych przemian, które porównać możemy do dynamiki rozwoju przemysłu informatycznego w ostatnich trzech dziesięcioleciach. Kolejne zmiany „technologiczne” pociągały za sobą metamorfozy muzyczne, i na odwrót. Tym niezwykle frapującym splotom w sieciach ludzi, rzeczy i dźwięków przyglądać się będziemy w trakcie czwartego spotkania, którego głównym bohaterem będzie warszawski fortepian produkcji Antoniego Hofera, jednego z najbardziej znaczących ówczesnych fortepianmistrzów na ziemiach polskich.
Charakterystyka instrumentu
Instrument, o numerze seryjnym 1490, zachował się w całości ze wszystkimi elementami jego budowy, fornirowany palisandrem. Wewnątrz zabytkowego instrumentu znajduje się półmetalowa rama z trzema łącznikami. Naciąg prostostrunny żelazny, mechanika wiedeńska z młotkami oklejonvmi filcem. Tłumik ramkowy. Wyposażony został w klawiaturę o zakresie 6 i ¾ oktawy (A1-a4) oraz dwa pedały – podnośnik tłumików i una corda. Wymiary instrumentu: 198 cm x 138 cm x 90 cm.
Ogółem z warsztatu Hofera wyszło ponad 2500 instrumentów – to liczba imponująca w kontekście całokształtu produkcji fortepianów na ziemiach polskich. Hofer chętnie adaptował na potrzeby swoich instrumentów patenty firm zagranicznych – Erarda, Pleyela i Bossendorfera.
Instrument pochodzi z Pracowni Pianin i Fortepianów Andrzeja Włodarczyka ze Słupna k/Radzymina.
Stowarzyszenie Polskich Stroicieli Fortepianów realizuje projekt „Fortepian Polski. Sztuka – nauka – rzemiosło” dofinansowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca w ramach Inwestycji A2.5.1 Program wspierania działalności podmiotów sektora kultury i przemysłów kreatywnych na rzecz stymulowania ich rozwoju w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności. Kwota dofinansowania 81 992 zł.
